Geen Kerst......

Lieve Dagboek,

Hier ben ik weer, op een nieuwe dag in het maand December van het jaar 2024.

We zijn al aan het aftellen, want het duurt nog maar even en dan lopen wij het nieuwe jaar binnen.

Het jaar 2025!

Nog even en dan zeggen wij het jaar 2024 gedag en heten wij het jaar 2025 welkom.

Het duurt niet lang meer. 

December het laatste maand van het jaar. De maand vol met feestdagen, die het jaar dan afsluit en het nieuw jaar begint met champagne en vuurwerk.

De maand waarin bij het afsluiten van het jaar, de meeste van ons goede voornemens maken om het nieuwe jaar beter te maken dan het vorige, maar na een paar maanden de gemaakte goede voornemens al vergeten en in onze oude gewoontes weer vallen.

Ik weet nog heel goed dat ik vorig jaar helemaal geen goede voornemens heb gemaakt voor het jaar 2024. Ik zat toen heel diep in mijn Duisternis en het was zinloos om goede voornemens te maken, ik ging ze toch niet nakomen. Had ook nooit gedacht dat ik 2024 zou overleven. Nu is het bijna 2025 en ik ben er nog steeds.

2024 is net zoals 2023 en andere jaren een zwaar jaar geweest. Maar niet alle jaren zijn zwaar geweest hoor. Ik heb ook hele goede en Happy jaren gekend.

Heb ik goede voornemens voor 2025? Nee!

Ik laat 2025 op mij afkomen en ik zie wel wat er komt.

Ik moet eerst 2024 zien af te sluiten.

Wil je weten hoe ik mij op dit moment voel? Op het moment dat ik nu aan het schrijven ben? 

De Kerst staat letterlijk voor de deur. En ik heb echt nul Kerstgevoel, maar ook geen Kerst stress. Dat is raar bij mij en voelt ook raar. Afgelopen weken veel Kerstfilms gezien, in de winkels veel Kerstversieringen gezien, veel mensen horen praten over Kerst, dus om mij heen wel veel van Kerst meegekregen. Ook vragen gekregen van: " En wat ga jij doen met de Kerst?" Wat soms wel een beetje ongemakkelijk voelt. Ik ben dit jaar niet naar één Kerstmarkt gegaan, had daar natuurlijk niks te zoeken. Maar ben wel naar een tuincentrum geweest, waar alles natuurlijk versierd is met Kerst.

Ik heb niet eens een Kerst Ster voor mijn moeder gekocht, wat eigenlijk een beetje een traditie is (was), want deze kreeg ze jaarlijks van mij.

Ik heb ook niet eens "familie" en vrienden een persoonlijk appje gestuurd om fijne Kerstdagen te wensen.

Mijn grote Kerststal is niet uit zijn doos geweest.

Kerst gaat dit jaar echt aan mij voorbij als of het doodnormale dagen zijn.

Wat het met mij doet? 

Ik ga er niet om liegen, ik ga mij ook niet groothouden.

Ja, het klopt. Ik heb er zelf voor gekozen. Ik heb ervoor gekozen om er niks aan te doen.

Ik heb ervoor gekozen om geen kerst te vieren want mijn vader kan er niet bij zijn (hij is overleden, is dat mijn keus?)

Ik heb ervoor gekozen want mijn zoon kan er niet bij zijn, ook al heb ik weer contact met hem (als hij zou mogen komen, zouden andere familie leden niet komen of zouden wel komen maar zou er wel spanning gevoeld worden, is dat mijn keus?)

Ik heb ervoor gekozen omdat mijn contact met bepaalde familie leden niet meer zo goed is, en ik zou moeten doen als of. Ik hou niet van schijnheilig doen. Er zou rond de tafel heel veel spanning zijn. Wij zouden allemaal op onze woorden moeten letten. Is dat mijn keus? Dit laatste is misschien wel echt mijn eigen keus. Maar de rest is een beetje een gedwongen keus.

Dus........ Ja ik vier geen Kerst. En ik zeg steeds, ik heb er zelf voor gekozen. Aan de andere kant, ik ben een beetje gedwongen om deze keus te maken.

Maar het geeft ook niet, want de enige die er last van heeft ben ik zelf.

De enige twee die het fijn vonden om de familie bij elkaar te hebben met de Kerst waren mijn vader en ik. Voor de rest was het meer een verplichting. 

Nu heeft niemand meer een verplichting.

Mijn moeder houdt niet van Kerst en zodat zij tot niks verplicht voelt door mij, is zij naar Spanje gegaan en kan ze daar Kerst met haar broer en zus vieren. Zij wilde in November weggaan, maar het leek mij beter dat zij in December ging om de feestdagen daar te vieren, om helemaal geen verplichtingen met mij te hebben.

Kerst moet geen verplichting zijn. 

Kerst is een liefdesviering, Kerst moet met liefde gevierd worden, tenminste zo zie ik het!

Dus, om even op terug te komen op de vraag. Hoe voel ik mij op dit moment?

Het is een dubbel gevoel. Rustig, geen stress want voor mij is er geen Kerst. Aan de andere kant, verdrietig, want voor mij is er geen Kerst. En ja hoor........... Daar gaan wij weer, mijn ogen vullen ze zich weer met tranen. Dit was niet de bedoeling.

"Papa je moest eens weten hoe je gemist wordt met deze dagen, normaal mis ik je veel, meer dan ik ooit had gedacht, maar in deze dagen, veel meer."

Afgelopen week is het een drukke week geweest, veel afspraken stonden in de agenda en bovendien ben ik een paar dagen ziek geweest. Verkouden met een beetje verhoging en heel veel hoesten. Ben dan ook niet al mijn afspraken nagekomen, een aantal heb ik moeten afzeggen.

Ziekenhuis afspraken heb ik niet afgezegd, maakte niet uit hoe beroerd ik mij voelde, ik heb ze gewoon doorgezet. Het waren mijn jaarlijkse long controles. De uitslagen heb ik vandaag gekregen, alles zag er goed uit. Moet de medicatie blijven innemen en volgend jaar komen voor een nieuwe controle. Ik moest het hoesten en de pijn in mijn schouderblad in de gaten houden en als er veranderingen waren dat ik mij slechter voelde dan kon ik rechtstreeks bellen, ik hoefde niet eerst langs de huisarts.

Het slapen gaat de laatste tijd wel wat beter, ik word ook wat later wakker. En het maakt niet uit dat ik soms in de middag ook in slaap val, ik kan in de avond dan gewoon slapen. 

Het later wakker worden betekend, dat Max dan ook wat later naar buiten gaat. Maar hij heeft er denk ik geen moeite mee, want ik moet hem wakker maken.

Omdat Max en ik op het moment alleen thuis zijn, logeren wij een tijdje in Krommenie bij J.v.P soms gaan wij een dagje naar huis.

Wij zijn eigenlijk door de hele familie v.P. heel goed opgenomen, de hele familie is ontzettend lief tegen ons. Het voelt zelfs een beetje eigen, ik zou bijna zeggen dat wij ons, als twee meer van de familie voelen. 

En het is mij opgevallen, dat omdat ik Max ongeveer rond dezelfde tijd altijd uitlaat, komen wij in de buurt ook ongeveer steeds dezelfde mensen tegen en ze beginnen Max ook te kennen. Als ik hem nu uitlaat en hij is aan de lijn, begroet iedereen Max met zijn naam.

Ook hier vindt iedereen Max harstikken lief.

Van de week 2 hele grote botten voor Max gekocht. Ik vier geen Kerst, maar hij krijgt wel gewoon zijn Kerstcadeautje. 1 Bot heb ik bij de slager gehaald en 1 bij de dierenwinkel.

Eerst keek hij er niet eens naar, nu begint hij heel voorzichtig eentje wel aan te pakken.

Zaterdag had ik een verjaardag in Krommenie. J.v.P was jarig en gaf een feestje in zijn kroeg aan huis. Het thema was: "Wat een Kut Feest," en zo hadden wij de kroeg ook versierd met ballonen en slingers. Ik had Ruben uitgenodigd en in principe hadden wij afgesproken dat hij wel zou komen. Ik had ook tegen hem gezegd, dat ik hem aan iemand wilde voorstellen. Maar toen ik hem zaterdag ochtend appte, begreep ik al snel dat hij het vergeten was en dat hij niet zou komen. Het was een flinke klap voor mij, een teleurstelling. Ik had mij erg op verheugd.

De verjaardag op zich was wel leuk, het was wel gezellig. 

Ik had het op een gegeven moment een beetje zwaar, want de avond ervoor had ik ook een feestje gehad en toen had ik te diep in het glaasje gekeken. Maar uiteindelijk bleef ik tot dat iedereen weg was en hielp ook een beetje mee met opruimen.

Misschien word ik een beetje oud voor twee dagen achter elkaar feesten. 

De volgende dag hadden wij me een paar afgesproken om verder te gaan met schoonmaken en opruimen. Maar in de ochtend toen ik opstond en Max had uitgelaten, heb ik het zelf allemaal afgemaakt, zodat de jongelui het niet hoefde te doen.

Ruben appte mij vandaag om samen met mij en twee vrienden van hem te gaan eten, zodat ik met Kerstavond niet alleen zou zijn. Hij appte mij toen ik net uit het ziekenhuis liep, maar ik heb afgezegd want ik voelde mij niet goed en was erg moe. Dus in de avond kwam hij langs om zich te verzekeren dat ik Kerstavond niet alleen zou zijn en hij had een bos rode rozen bij zich. De bos rozen was zo groot dat ik het in twee vazen heb moeten verdelen want ze pasten niet allemaal in één vaas.

Ik was heel blij om hem weer te zien, ik heb hem afgelopen jaren zo ontzettend veel gemist. Het is geweest, alsof ik een deel van mezelf kwijt was en die nu weer teruggevonden heb.

Van de week hoorde ik dat er iemand overleden was. Het was een wat ouderen man, ik kon hem bijna niet. Persoonlijk heb ik hem maar een paar keer gesproken en vorige week even aan de telefoon gehad, omdat ik de telefoon van iemand anders oppakte. En toch doet het wel wat met je, als je dan hoort dat er iemand van de ene dag op de andere dag overleden is. Het zet je wel aan het denken, dat het elk moment over kan zijn. Ik dacht, mij gebeurt het niet. Iemand die wilt leven, gaat slapen en wordt niet meer wakker. Ik die zo bezig is met de dood, ga slapen en wordt iedere dag weer in verdriet wakker.

Ik zit wel achter de laptop te typen en na te denken wat ik vandaag zal vertellen, maar eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik wil vertellen. Ik voel mij niet goed, zowel lichamelijk als geestelijk niet. Ik ben erg verkouden, en heb ontzettend veel last van heftige hoofdpijn. Geestelijk ben ik overwhelmed door verdriet.

Ik voel mij erg eenzaam, terwijl ik veel mensen om mij heen heb die mij het gevoel geven dat het niet nodig is om mij zo te voelen.

Deze dagen maken het niet makkelijk.

Doordat ik wat gevoeliger ben dan normaal heb ik gisteravond via de app ook wat woorden met mijn dochter gehad. En dat blijft dan hangen bij mij en geeft mij een rot gevoel. Juist in de tijd waar iedereen vrede met elkaar moet maken, doe ik het tegenovergestelde.

Ik bevind mij niet in de Duisternis, maar ik kan ook niet zeggen dat ik mij in het licht bevind.

Het is ook niet rustig in mijn hoofd. En wat ik ook probeer kan ik die rust in mijn hoofd niet vinden, het is er erg luidruchtig.

Ik heb behoefte om te schilderen, maar kan mij er niet aan toe zetten om mijn penselen te pakken, het is erg frustrerend.

Ik moet mijn hoofd legen, heb er echt behoefte aan maar het lukt niet.

Ik wil het nieuw jaar in met een leeg hoofd en een positieve houding en geloof mij, ik werk de laatste dagen van het jaar er heel hard aan.

Ik heb voor mijn aankomend kleinzoon, een gouden hangertje met een engeltje erop, aan een gouden ketting in Spanje laten maken.

Als hij geboren wordt zal zijn naam en zijn geboortedatum op de achterkant gegrafeerd worden. Het engeltje is het symbool van bescherming.

Het leek mij een mooi cadeau, om hem iets te geven wat hij levenslang bij zich kan hebben en hem aan zijn oma zal doen herinneren, vooral als ik er niet meer ben.

Ik heb mij wel voorgenomen om morgen naar Kilroy te gaan. Ik loop al een hele tijd te zeggen dat ik bij hem op bezoek ga en gezellig een kopje thee drinken en ik ga maar niet. Dus nu, ga ik morgen echt. Max gaat ook mee. Ook leuk voor Kilroy om kennis te maken met Max. Hij heeft een nieuwe kat, dus ik ben erg benieuwd hoe Max daar op gaat reageren. Wij gaan er een leuke middag van maken. Het zijn wel een paar kilometers die ik moet maken, maar het geeft niet. Ik heb het er voor over. Wij hebben de afspraak gemaakt, vrienden voor het leven.

Ik denk dat het tijd wordt om deze Post af te sluiten, ik heb niet zoveel te vertellen. Ik wil je bedanken voor de tijd die je genomen hebt om mijn woorden te lezen.

Ik hoop dat jij wel fantastische kerstdagen hebt en wens je het allerbeste voor 2025.

In de volgende Post zal ik wel met wat boeiender nieuwtjes komen en niet alleen over mezelf. Misschien ook over mensen die mij in het verleden niet veel goeds wensten toen mijn relatie uit de Wormer stuk ging, en nu zelf hun eigen relatie stuk is (relatie tussen Rachael en Danny) En het is niet omdat ik hun wat slechts wens, nee absoluut niet, maar omdat ik in mijn Blog alles vertel wat er in mij opkomt. En toevallig heb ik dit te horen gekregen van hem, toen ik een foto op zijn profiel zag van een vrouw die vast gebonden was en klaar was om SM te doen. ( Dit is ook zijn voorkeur voor sex, hij had op zolder een kistje met allerlei speeltjes hiervoor) Maar goed, misschien dat ik hier in mijn volgende Post meer over vertel.

Of zal ik de privé gesprekken waar ik allemaal screenshots en opnames van heb gemaakt publiceren? Zodat iedereen leest en hoort hoe mensen met elkaar omgaan? Om zo 2024 af te sluiten en nooit meer om te kijken.

Ik ga er nog even over na denken........ En wie weet, misschien wordt de volgende Post heel erg spannend.

Ik doe het niet om mensen te pesten, misschien wel een beetje, maar niet om haat te zaaien.

Ik doe het om te laten zien, dat de waarheid altijd uitkomt. Dat vroeg of laat KARMA je altijd weet te vinden. En dat tijd, alle wonden heelt!

En met deze woorden, sluit ik nu echt af. Dank je wel voor je tijd!

Ik hoop dat je bij de volgende Post er ook bij bent.

Let's Spread Love! 💞

Let Love Rule! 🫶

------------------------- WHAT IS COMING IS BETTER THAN WHAT IS GONE -------------------------