Home Alone!!!!!!

Lieve Dagboek,

HOME ALONE!!!!!!!!!!!!

Als de kat van huis is, dansen de muizen.

Ken je dat gezegde? Zo voel ik mij een beetje. Wat eigenlijk onzin is. Want ik kan altijd doen en laten wat ik maar wil, maar toch voelt het een beetje zo.

Ik voel mij een beetje een puber, die voor het eerst alleen thuis is zonder haar ouders.

FEESTEN!!!!!!!!!!!!!!!

Nee, dit is onzin natuurlijk.

Mams is anderhalve maand naar Madrid gegaan. Ze komt volgend jaar pas terug.

Als ik volgend jaar zeg, dan lijkt het net of ze heel lang gaat wegblijven. Maar volgend jaar is over anderhalve maand er al. En Max en ik zijn nu Home Alone!

Mams belt en appt wel regelmatig om te vragen hoe alles gaat.

Geen paniek, niks aan de hand. Wij zullen ons allebei heel netjes gedragen. 

Het is ook goed voor mij, om soms even alleen thuis te zijn. Kijken hoe het dan gaat, kijken of ik het aan kan, kijken hoe mijn hoofd erop reageert.

Meestal zeg ik het ook tegen de buren, dat ik alleen thuis ben. Want als ik alleen thuis ben, heb ik de gewoonte om de muziek heel hard aan te zetten. Gelukkig vinden het mijn buren het niet erg. 

En als ik alleen thuis ben, heb ik 1 buurman die een beetje extra op mij let. Zoals je merkt heb ik altijd lieve mensen om mij heen. Ik zal dan niet heel erg slecht zijn, als er zoveel mensen om mij geven. De juiste mensen geven om mij en degene die het niet doen, wil ik ook zo houden. 

Maar ik............................... Ik hou van iedereen.

En weet je waarom? Ik heb een heel groot hart. En ik ben van mening dat iedereen op de één of ander manier liefde verdient, maakt niet uit hoe slecht je bent, of wat voor slechts je gedaan hebt.

Wat zou de wereld toch mooi zijn, als wij alle haat dat er in de wereld is, zouden kunnen ruilen voor liefde. En de oorlog voor vrede.

Helaas denkt de mens er anders over.

Van de week was J.v.P voor het eerst bij mij thuis op bezoek. Hij bleef ook avondeten.

Ik heb toen natuurlijk gekookt. De laatste keer dat ik kookte is alweer een tijdje terug. Maar gelukkig lukte alles, en het smaakte goed. Ik vond het in ieder geval lekker smaken, en hij zei ook dat het smaakte, dus ik ga er dan ook van uit dat het zo was.

Max is erg bezitterig met mij, ik ben echt zijn vrouwtje en dat laat hij ook goed merken.

Voor mij is Max natuurlijk ook nummer 1. Ik dank Max letterlijk mijn leven.

Maar goed, over het algemeen ging het best wel goed.

J.v.P bleef niet slapen, hij wilde wel blijven slapen, maar voor mij voelde het niet helemaal goed, dus ging ik er niet mee akkoord. 

Voor de rest was het wel een gezellige middag.

Ik ben pas een paar dagen alleen thuis, alleen met Max. 

Ik vind het wel fijn. Maar ik voel wel verandering in mijn hoofd. Ik heb niet zo veel zin om naar buiten te gaan, thuis zitten vind ik fijn. 

Ik zet mijn muziek op, ik luister op het moment veel naar klassieke muziek op de piano en vind zo de rust in mijn hoofd.

https://music.youtube.com/live/BB4m143c-O8?si=n0wfbss0J2s8NTQf

Ik voel dat ik onrustig ben. En de muziek doet mij goed. 

Ik voel verdriet, ik voel mij erg emotioneel. En 's ochtends als ik wakker word voel ik mij een beetje verward, ik weet dan niet precies of het 's morgens of 's middags is en ik weet dan soms ook niet welke dag het precies is.

Door het luisteren naar klassieke muziek en dan is het vooral piano wat ik luister, kan ik goed ontspannen en vooral dagdromen.

Stom eigenlijk, dagdromen. Dromen terwijl je wakker bent. Je verbeelding haar gang laten gaan, je dingen inbeelden waarvan je weet dat ze nooit werkelijkheid zullen worden. Met andere woorden, jezelf voor de gek houden. (En zoals je van mij weet, kan ik dat als geen ander, mezelf voor de gek houden.) (Mezelf gek maken.)

Er is vroeger een tijd geweest dat ik anders over dromen in het algemeen dacht. Ik dacht toen echt, dat dromen uitkwamen. Daarom liet ik in een reis naar Thailand, in het Thais op mijn arm tatoeëren, "Dromen komen uit."

Nu is mijn gedachte over dromen heel anders, nu ben ik ervan overtuigd, dat dromen bedrog zijn, dromen komen helaas niet uit, dromen zijn alleen maar dromen en daar blijven ze bij. Ze zijn niet echt!

Klinkt stom misschien, maar ik durf niet eens te dromen om zo teleurstellingen te voorkomen.

Het is al een tijdje terug dat ik schilder. En dat is geen goed teken. Als ik te veel bezig ben, met het schilderen is het geen goed teken. Want dan sluit ik mij helemaal af van de buitenwereld en ben ik alleen maar aan het schilderen. Ik kom dan ook niet buiten, alleen om Max uit te laten dan, dat blijf ik sowieso altijd doen.

Maar als ik helemaal niet schilder, is het ook geen goed teken. Vooral als ik wel aan schilderen denk, maar het niet oppak, want dan heb ik geen rust in mijn hoofd.

En dat is nu een beetje wat er gebeurd. Ik denk wel aan het oppakken van het schilderen, heb ook wat projecten in mijn hoofd. Maar ik kan mij er niet aan toe zetten om het te doen. Ik heb een paar nieuw canvas naast mij en de potloden op het bureau, maar op de één of ander manier lukt het niet om het op te pakken. En het is niet dat ik er geen tijd voor heb. Maar het lukt gewoon niet.

Na een "lange" tijd in een positieve Vibe gezeten te hebben, heb ik vanmorgen weer een klap gekregen. Ik had het kunnen weten, het was te mooi om waar te zijn.

Vanmorgen stond ik weer erg emotioneel op, en tijdens mijn wandeling met Max was het weer raak, ik kreeg weer de volle lading.

Paniekaanval met een goeie huilbui. Ze zijn ook te lang stil geweest, ze hebben mij te lang met rust gelaten. Ze moesten mij laten weten, voelen en vooral laten horen dat ze niet weg zijn, en dat ze altijd bij mij zijn en ook zullen zijn.

Mijn Monsters en Demonen, de bewoners in mijn hoofd, waren vanmorgen goed aanwezig. Het was ook te mooi om waar te zijn. 

Wat ben ik toch naïef! 

Ik voelde al een paar dagen dat ik mij een beetje op een grijs gebied bevond, maar ik negeerde niet.

Maar vanmorgen waren ze goed duidelijk.

Het Zwarte Monster haalde ook mijn doodwens goed naar boven. Nee...................

Ik zeg het verkeerd. De Monsters en Demonen haalden eerst pijnlijke herinneringen naar boven. Dan haalden ze mensen die mij ooit lief waren en niet meer bij mij zijn naar boven. Ze haalden heel veel pijn naar boven. En toen haalde Het Zwarte Monster mijn doodwens naar boven.

Ja.............Ze kunnen goed samenwerken!

Daardoor kwam de paniekaanval en ook de tranen.

En zo kwam ook mijn doodwens ook wat meer naar de oppervlakte en verpeste mijn hele dag een beetje.

Ik had gelukkig geen plannen gemaakt voor vandaag, anders zou ik ze allemaal afgezegd hebben. Want het enigste wat ik wilde doen vandaag was, alleen thuis zitten in de stilte.

Nou ja stilte............Stilte van de buitenwereld. Want in mijn hoofd was het allesbehalve stil. Ik wilde niet eens muziek aan. 

En dat is dan ook wat ik gedaan heb.

Je hoeft niet te schrikken hoor, mijn doodwens is nog steeds passief. Ondanks dat het naar boven is gehaald, het is niet geactiveerd.

Het is alleen wat meer naar de oppervlakte gehaald.

Het weer helpt natuurlijk ook niet mee. Het is grauw, grijs en somber buiten. Het regent en de kou is onderweg. Het zonnetje is op vakantie, en dat helpt mijn hoofdje niet.

Binnen heb ik natuurlijk mijn privé zonnetje, "Max". Voordat ik merk, dat ik het grijs gebied (of de Duisternis) in ga lopen, heeft hij het al door. En al snel komt hij mij troosten en met mij knuffelen. 

Vrijdag heb ik mijn volgende afspraak bij de psychiater en zal dit moeten bespreken. 

Wat eigenlijk wel een klein beetje jammer is, tenminste ik vind het een beetje jammer, want ons laatste gesprek was heel positief. En nu kom ik weer met een gesprek dat minder positief is. Dus zoals altijd, na een paar stapjes vooruit te zijn gegaan, gaan we weer een stapje achteruit en hopen dat het maar bij een stapje blijft en niet meerdere stapjes achteruit worden.

Ondanks dat ik mij niet helemaal in de positieve Vibe bevind van afgelopen tijd, doen deze dagen dat ik alleen met Max alleen thuis ben mij wel goed. 

Maar doen mij ook veel over mijn leven overdenken. (Ik overdenk altijd alles veel te veel)

Ik stel mij veel de vraag: "Wat wil je?" "Wat wil jij nu echt?" 

Maar weet je, ik heb daar geen antwoord op. 

Misschien komt het ook een beetje door het tijd van het jaar dat ik een beetje extra gevoelig en emotioneel ben. Een tijd waar ik ooit zo naar uitkeek. En nu alleen maar hoop dat het zo snel mogelijk voorbij gaat.

Ik probeer er eigenlijk zo min mogelijk aan te denken. Maar dat valt natuurlijk niet mee, want overal waar ik kijk zie ik wel het Sinterklaasfeest of Kerst.

Ik heb er zelf voor gekozen, (volgens mij is dit het derde jaar alweer) om er niks aan te doen, dus niks te vieren. Maar het is niet echt een keuze die ik helemaal vrijwillig heb gemaakt. Ik heb wel gezegd dat ik niks meer wil vieren deze dagen, maar dat komt omdat ik het niet kan vieren met de mensen die mij dierbaar zijn of waren.

Zelfs de Spaanse traditie van oude jaar avond om twaalf uur 12 druiven te eten, heb ik verbroken.

Het liefst sluit ik mij thuis op 24 December (ik overdenk wel om 24 December nog even naar de kerk te gaan voor de kerknachtdienst) en pas weer op 1 Januari weer de deur uit te gaan. 

Wat kan het leven toch raar lopen niet? Ik weet nog dat vroeger Kerst, 1 van mijn lieveling feestdagen waren, waar ik al minimaal een maand van tevoren er mee bezig was. Ik was van de mensen, die altijd riep: "Met Kerst hoort niemand alleen te zijn." 

En als ik op mijn werk hoorde, dat er een collega alleen thuis zou zitten, dan nodigde ik diegene om bij mij en mijn familie de Kerst te vieren. En nu ben ik degene die niks van de Kerst af wil weten. En het liefst ook alleen thuis zit. (Met Max, nooit helemaal alleen)

Het is mij helaas niet gelukt om naar Valencia te gaan, om daar als vrijwilliger te helpen, na die overstroming. Ik zou een busje lenen om ernaartoe te rijden en gelijk ook spullen meet te nemen, die mensen daar goed zouden kunnen gebruiken. Maar het regelen van de bus is niet gelukt. En het huren van een bus, waar ik ook naar gekeken heb, werd mij helaas een beetje te duur.

Dus ik baal als een stekker dat ik niks heb kunnen doen.

Van de week mijn auto naar de garage gebracht. Ik had lekkage in de kofferbak en ik heb de auto ook meteen APK laten keuren. Moest eigenlijk in December, maar zo was het maar al gedaan en hoefde ik ook niet terug te komen. APK ging goed door de keuring, ik had ook niks anders verwacht. Niet zo lang geleden heb ik er pas 4 nieuwe banden onder gezet. 

Maar je raad nooit waar die lekkage vandaan kwam. Zo stom eigenlijk, dat ik het zelf niet gezien had. Het bleek een slangetje te zijn die lost zat, toen ik de kofferbak open maakte zag hij het meteen. Ik had toen echt een Barbie momentje (ik voelde mij heel dom). Hij deed het slangetje in zijn plek, en in plaats dat het water in de kofferbak liep met de regen, liep het water door het slangetje gewoon naar buiten zoals het hoort.

Ik kan de auto morgen vandaag ophalen, want mijn broertje had vandaag geen auto, zijn vriendin had de auto mee. Dus nu haal ik hem morgenochtend op. Ik zal de monteur wel een fooi geven, misschien dat hij dan mijn Barbie momentje vergeet.

Hij wilde eerst de auto brengen, want hij dacht dat ik in Amsterdam woonde, dus dat was ook wel aardig van hem. Maar aangezien ik niet in Amsterdam woon, haal ik de auto zelf op.

Mijn broertje was mee toen ik de auto weg bracht, hij brengt zijn auto altijd daar. 

Wil dat zeggen dat de relatie tussen hem en mij weer is zoals het vroeger was? Dat zou mijn moeder wel heel graag willen.

Hij was ook mee, om mijn moeder naar Schiphol te brengen.

Maar mijn manier van denken is helaas niet veranderd. En onze relatie zal nooit meer worden zoals het ooit is geweest. Wij behandelen elkaar met respect, maar daar houdt het bij op. 

Van de week een lief berichtje van Kilroy gehad dat hij mij mist. Het is ook al een tijdje geleden dat wij niet met elkaar praten. Ik moet ook toegeven, ik ben niet zo goed in het onderhouden van vriendschappen. Misschien wel een aandachtspuntje voor mij om te verbeteren.

Even kijken wanneer het mogelijk is en een dag inplannen om bij hem een keertje op bezoek te gaan. Gezellig een kopje theedrinken, want dat had ik al een heel tijdje geleden beloofd te doen. Maar ik stel het steeds uit.

En hierbij laat ik het dan even voor vandaag. Ik hoop dat dit maar een klein dalletje is en dat ik bij mijn volgende Post weer van de daken kan schreeuwen, dat ik weer in een positieve Vibe zit. Tot dan blijf ik tegen mezelf vechten en sluit ik me zelf op, om er uit te komen.

Gelukkig kan ik nog inzien dat het tijdelijk is en dat hoe ik mij nu voel, ook voorbij gaat. Iets wat ik eerst niet zag als ik er in belande. Het is alleen een kwestie van tijd. Dus ik weet dat mijn positieve Vibe weer gaat terugkomen en geloof mij, dat ik dat alleen al denk is al een hele vooruitgang.

Ook al heb ik geen contact meer met G.v.D of beter bekend als mister Positiviteit, heeft hij mij toen wel besmet een beetje met wat van zijn positiviteit en geleerd om positiever te denken.

Ik wil je bedanken voor je aanwezigheid en voor het lezen van mijn woorden.

Zoals je ziet blijf ik glashelder schrijven over wat ik voel, zie, hoor, etc. Er is voor mij geen Taboe waar ik niet over vertel, voornamelijk als het over mijn eigen mentale gezondheid gaat. Onderweg heb ik wel veel mensen verloren die mij dierbaar waren, omdat ze mijn medisch dossier niet begrepen. Maar het geeft niet. Ik neem niemand iets kwalijk.

Mijn medisch dossier word nu gebruikt bij Parnassia met de onderzoeken en uitslagen die eruit voort zijn gekomen als les materiaal, wel anoniem. Ze hebben er toestemming voor gevraagd en ik heb er voor getekend. Ik heb ze ook meteen doorverwezen naar Carmen's Journal. Ik hoop hiermee iemand de pijn te kunnen besparen die ik geleden heb en nog steeds lijd. Ook al is het er maar 1.

Geestelijke gezondheid is geen grap. En wij zijn zeker geen rare wezens. Ook al denkt een groot deel van de maatschappij van wel. Wij willen ook gezond zijn en vechten om gezond zijn, maar is helaas niet altijd mogelijk. En wij houden helaas niet allemaal vol!

Love you all!! 🩷🐾💋🍀😈😇

Let Love Rule!! 🫶

Let's Spread the Love!! 💞

----------------------------- STAY POSITIVE, WORK HARD, MAKE IT HAPPEN ---------------------------