Ik ga je missen....

Lieve Dagboek (Lezer),

Welkom bij een nieuwe Post van Carmen's Journal.

Welkom op een nieuwe dag uit mijn leven.

Welkom op een nieuwe pagina uit mijn levensverhaal. Hoe dan ook, welkom!

Dit is een speciale Post want, in deze Post neem ik afscheid van een heel speciaal persoon die heel kort in mijn leven is geweest.

Hij was er kort, maar zijn steun, begrip, vertrouwen, vriendschap en liefde waren grandioos.

Hij was de grootste fan van Carmen's Journal.

Hij is er niet meer in levenden lijve, maar toch zijn er soms momenten dat ik voel, dat hij even komt checken bij mij of alles wel oké is met mij. 

Wij leerden elkaar via Carmen's Journal kennen. Mijn pijnlijke woorden, en mijn Duisternis raakten hem, waarin hij veel herkenning in voelde.

Via Carmen's Journal groeide een mooie liefdevolle en eerlijke vriendschap.

Al snel voelden wij een klik met elkaar ondanks het grote leeftijdsverschil, wisten wij dat wij elkaar voor de 100% konden vertrouwen. Wij konden alles tegen elkaar zeggen, zonder enige oordeel te hebben.

Via Social Media hebben wij nachten lang met elkaar gesproken, (vooral als ik 's nachts niet kon slapen). In zijn ogen kon ik niks verkeerds doen. Hij wist hoe hij mij kon troosten.

Hij was niet bang voor mijn Monsters en Demonen.

Hij zag het leven zo anders dan iedereen.

Hij had je eigen visie!

Hij zei alles via zijn digitale kunst, iets wat ik zeer bewonderde en daarom ook zijn leerling werd. Ik zal er dan ook voor zorgen dat zijn kunst op de 1 of ander manier voortleeft en dat al zijn inspanning niet voor niks is geweest, hij heeft mij niet voor niks zijn kunst nagelaten.

Hij was de (mijn) Great Master en ik zijn Alice in Wonderland. Ik voelde mij ook vereerd iedere keer dat ik hem inspireerde om iets nieuws te maken.

Ik ben niet alleen een goede vriend kwijt, maar ook mijn meester, mijn festivalmaatje, mijn vertrouwenspersoon iemand die mij op afstand veiligheid gaf, mijn woorden, gevoelens en daden waren veilig bij hem. Face to Face maar een paar keer gezien, maar meer was er ook niet nodig, voor houden van.

Liefde komt in vele vormen en soorten.

De wereld is een groot kunstenaar kwijt, die zonder Taboe zijn mening uitsprak en voor de zwakken opkwam, vooral kinderen.

Iemand die in zijn jonge jaren naar Nederland immigreerde voor de liefde. 

Iemand die zich in deze wereld niet helemaal thuis voelde, omdat hij het vertrouwen in de mensheid had kwijtgeraakt.

En zijn ogen niet geloofde toen hij voor het eerst in zijn leven naar een groot muziekfestival ging, waarin hij genoot als een klein kind en zich de hele dag maar bleef verbazen hoe vriendelijk en lief de mensen tegen hem waren.

Hij was iemand die door de overheid als een bedreiging werd gezien, omdat hij een potlood en een gum op zak had en daarmee zijn mening kon uiten.

Ik hoop dat je waar je ook mogen zijn nu, dat je geen pijn meer hebt. En dat je, de rust hebt gekregen die je zo verdiend.

En dat wij in ons volgend leven elkaar weer mogen tegenkomen.

In de tussentijd blijf ik hierachter in dit leven met de mooie herinneringen die wij samen gemaakt hebben met elkaar, zoals ons bezoek naar Mysteryland, onze nachtelijke gesprekken, onze kopjes thee etc.

Ik ga je missen......

Van de week was het weer tijd om naar de psychiater te gaan. Tegenwoordig hoef ik niet meer zo vaak te gaan, ik ga 1x per maand. En ik heb ook geen therapie meer die ik volg. Wel medicatie die ik moet innemen. En dat is ook niet minder geworden, maar gelukkig ook niet meer.

Advies die ik van de week van mijn psychiater kreeg was dat ik minder naar mijn gevoel moest luisteren. Mijn verdriet komt doordat ik te veel naar mijn gevoel luister en daardoor ook als ik soms in een dip zit krijg ik dingen niet gedaan. Ik moet proberen mij erover heen te zetten en niet zeggen: "Ik doe het zo." Want die "zo" gebeurt dan niet. Ik moet meer naar mijn hoofd luisteren, zonder dat ik naar mijn Monsters en Demonen luister. Ik overdenk ook alles te veel, daar moet ik mee ophouden.

Niet denken maar doen!

En met dit zinnetje, herhalend in mijn hoofd liep ik zijn praktijk uit. 

"Ik ga het doen, ik ga het doen." Zo sta ik nu 's morgens op. Ik probeer mezelf te overtuigen, dat ik het echt ga doen.

Ik heb geen idee, hoe ik het ga doen maar ik ga wel mijn uiterste best doen om het te doen. Maar het is ontzettend zwaar, het blijft zoals altijd een gevecht tegen mezelf.

Vandaag heb ik in ieder geval mezelf de hele dag lopen zeggen: "Niet denken, maar doen".

En ja........Ik heb niet de hele dag op de bank gelegen onder mijn dekentje. Ik heb thuis wat dingetjes gedaan, ben naar de apotheek geweest en heb ook met Max zitten spelen.

Het is op het moment wat rustiger weer geworden in mijn hoofd, het is er niet meer zo donker. Maar zoals altijd, de vraag is weer tot wanneer gaat het zo blijven.

Wat ik wel voel, is heel veel verdriet en ik vind het moeilijk om mij daar overheen te zetten.

Soms lukt het, maar vaak ook niet en al helemaal niet als ik een bericht krijg zoals wat ik net hierboven beschreven heb.

Eindelijk heb ik weer een I-phone en heb ik alles kunnen overzetten van mijn oude telefoon naar mijn nieuwe telefoon. Vroeger had ik altijd een I-phone, maar ik had een periode dat het financieel wat minder met mij ging, dus kon ik mij geen I-phone permitteren. En de laatste telefoon die ik had, was geen I-phone  omdat het een cadeautje was van mijn ex. 

En hij was anti I-phone, bovendien deed hij veel met digitale coins en gebruikte ook vaak mijn telefoon ervoor, dus kreeg ik een Sony van hem cadeau.

Ik heb deze nieuwe I-phone van mijn zoon gekregen en ook nog in het roze, dus ik ben er super blij mee. Was wel leuk, want hij kwam aan met een hele grote doos aan, ingepakt met cadeaupapier. De doos zat vol papieren snippers en in de doos zat de doos van de I-phone, een beschermstikker voor het scherm en 2 bescherm hoesjes, allemaal individueel ingepakt.

Het was echt een verassing!

Ik merk dat ik een beetje ziek begin te worden, ik heb last van een loopneus, een beetje last van mijn keel, ontzettende hoofdpijn en in de avond wat verhoging. Dus ik denk dat ik verkouden begin te worden. Wat ik niet hoop dat zo is, want vrijdag is de barbecue in de speeltuin in Nederhemert en ik ben ook uitgenodigd. Maar ik ben bang dat ik het uiteindelijk af zal moeten zeggen, want vooral in de avond voel ik mij best wel beroerd.

Bovendien heb ik in de ochtend nog eerst een afspraak in Almere en die wil ik echt niet afzeggen, maar als ik ziek ben kan ik er niet heen. Bovendien durf ik Max niet alleen te laten.

Met Max ging het harstikke goed, het was al een tijdje terug dat hij geen aanvallen meer kreeg.

Maar vandaag ging het weer mis, vlak voordat ik hem zijn eten ging geven kreeg hij een aanval.

Hij heeft er twee achter elkaar gehad. Ik was snel met het geven van de Diazepam en gelukkig werd het niet erger.

Maar net zoals altijd, als ik denk dat het erg goed met hem gaat, krijgt hij weer zo een epileptische aanval.

Gelukkig slaapt hij nu rustig naast mij met zijn hoofdje op mijn schoot. Ik snap er niks gaan, het ging zo goed met hem en vanmorgen hebben wij nog met elkaar gespeeld.

Het belangrijkste is dat hij weer rustig is. En met deze woorden neem ik afscheid voor vandaag.

Ik wil je bedanken voor je aanwezig en voor het lezen van mijn woorden. Weet dat er aan de andere kant van je scherm er een luisterend oor is die niet oordeeld.

Love you all!🩷🍀🐾💋

Let's Spread Love!💞

Let Love Rule!🫶

All you needs is Love!🥰

------- ZONDER ACTIE ZIJN DE BESTE INTENTIES NIETS MEER DAN DAT : INTENTIES -------