Kleuren buiten de lijntjes...

Lieve Dagboek, 

Hier ben dan ik dan weer op een nieuwe dag van een nieuwe maand uit het jaar 2025.

April is begonnen, de Lente is begonnen. De zomertijd is ingegaan.

De dagen zijn langer. Het wordt later donker.  Nog een beetje volhouden en dan staat de zomer voor de deur. Maar voor nu heten wij de Lente welkom.

Het zonnetje laat zich vaker zien en zijn straaltjes zijn langzamerhand steeds ietsje warmer.

Heel zachtjes beginnen de bomen hun groene blaadjes weer terug te krijgen en de plantjes krijgen knoppen waar prachtige gekleurde bloemen uit zullen komen.

De lucht is steeds vaker blauw in plaats van grauw en grijs.

Met een beetje geluk liggen de sombere maanden achter ons en kan het feest beginnen. De vrolijke maanden zijn onderweg. De zon lacht ons toe.

Wij beginnen aan een nieuwe dag vol nieuwe kansen en nieuwe uitdagingen, die wij vol goede moed en heel veel zin aan gaan.

Ik weet niet of iedereen hetzelfde heeft, maar als de lente begint hou ik ieder jaar wel een grote schoonmaak in o.a. mijn kledingkast. En dit jaar heb ik dus hetzelfde gedaan, maar dat had ik al in mijn vorige Post al verteld.

Ik heb in mijn kledingkast en in mijn slaapkamer een grote schoonmaak gehouden, heel wat kleiding weggedaan die ik niet meer paste.

En wat ruimte in mijn kamer gemaakt voor heel wat schilderijen die ik in de huiskamer had. De huiskamer begon een beetje vol te raken met mijn schilderijen.

Dus ook weer ruimte gecreëerd om nieuwe schilderijen te maken.

En ik moet zeggen, ik ben deze week lekker creatief bezig geweest en heb het schilderen weer opgepakt, zoals mijn psychiater zei dat ik moest doen. Dus ik heb mijn penselen en verf weer uit de kast gehaald en een paar vrolijke kleuren op canvas gezet.

Mijn inspiratie is weer terug, waar ik heel blij mee ben. Het doet mij goed.

Ik word er vrolijk van. En zolang mijn inspiratie terug is, probeer ik zoveel mogelijk te schilderen, ondanks da ik daarna heel veel pijn in mijn handen heb. Maar het is een manier om mijn hoofd te legen en nergens aan te denken.

Maar ik ben niet alleen druk geweest met het schilderen, ook thuis ben ik lekker druk geweest.

Zowel de voor-als de achtertuin heb ik schoongemaakt en lente klaar gemaakt. Nu een paar plantjes met vrolijke kleuren kopen en dan kunnen wij weer genieten van de zon.

Afgelopen maandag ben ik natuurlijk bij mijn grootste kleine vriend Matteo op bezoek geweest (mijn kleinzoon). Ik was vorige week niet geweest en ik probeer toch wel minimaal 1x per week te gaan, want hij groeit al zo snel. Deze keer was mijn moeder ook mee, want zij had hem al een tijdje niet gezien, dus zij vond hem al helemaal groot.

Het was weer een gezellige middag, met vier generaties bij elkaar. En ik geniet steeds meer van mijn kleine smurfje.

Zondag heb ik met G. in Purmerend geluncht. Dat hadden wij al een hele tijd niet samen gedaan en vonden het wel tijd om weer een keertje te doen.

Wij hebben bij de Stallen in Purmerend geluncht, waren wij niet eerder geweest.

Ik heb daar wel eerder gegeten maar in de avond, was toen erg goed.

Meestal gingen wij altijd naar het zelfde plek, ook op de Koemarkt, maar zondag dachten wij, laten wij eens wat anders proberen. Wij hebben wel lekker gegeten maar het viel wel een beetje tegen wat keuze van de kaart betreft voor de lunch. Dus voor de volgende keer zullen wij wel waarschijnlijk weer gaan, waar wij altijd gaan.

Wij hebben zondag onze oesters gemist!

Wij hebben het ook over de reis naar Italië gehad die hij wilt organiseren.

Hij vertelde dat hij een reis aan het organiseren was voor Oktober naar Italië.

Hij organiseert de reis voor een groep mensen voor wie hij dan kookt.

Ik wist niet precies hoe het werkte dus ik vroeg ernaar en hij legde uit dat, omdat hij het organiseert en ook voor deze mensen kookt, worden al zijn kosten vergoed tijdens deze vakantie. 

Ik ben een aantal jaren geleden ook meegegaan met een soort gelijke georganiseerde reis, maar toen was ik uitgenodigd als gast en hoefde ik niks te betalen. Of de helft van de benzine, ik weet het niet helemaal zeker meer. En het was toen best wel leuk en lux. Toen werd het ook door iemand anders georganiseerd.

Dus toen ik hoorde dat G. ook zo een soort reis wilde organiseren, bood ik meteen mijn hulp aan als assistent. 

En wat denk je? Werd meteen goedgekeurd. 

En weet je wat nog leuker is, als ik meega, omdat ik als assistent meega, dus ik ga dan werken die dagen, worden alle onkosten betaald. Dus dat lijkt mij echt superleuk om te doen.

Het is een soort werkvakantie in Italië, waar ik ook nog heel veel ga leren van eten en wijn.

Maar ik ga niet alleen leren over eten, ik ga ook nog heel lekker eten. Nou, als iemand gek is op lekker eten, dan ben ik dat wel.

Ik sla die dagen mijn dieet wel over. Of ik zorg dat ik voor die tijd genoeg ben afgevallen, zodat ik in die dagen genoeg kan eten.

Bovendien is het in Oktober in Italië nog steeds lekker weer. Nou, wat wil je nog meer? Lekker eten en lekker weer. En???????? Pasta eten ( Italiaans) mijn lieveling eten, daar kan ik toch geen 'nee' tegen zeggen?

Weer een mooi toekomstig vooruitzicht om vrolijk ervan te worden, vind je ook niet?

Ondanks dat ik drukke dagen achter de rug heb, heb ik gelukkig ook een beetje tijd gehad om leuke dingen te doen en een beetje te kunnen ontspannen. Dat is wel fijn en ook wel nodig. (Anders gaat het in mijn hoofdje niet helemaal goed)

Ik denk dat ik het de komende dagen ook wel een beetje druk zal hebben.

J.v.P wordt van de week geopereerd en ik had mijn woord gegeven, dat als hij geopereerd zou worden ik erbij zou zijn, en dat ik voor hem zou zorgen tijdens de revalidatie.

Dus de komende dagen, misschien wel paar weken, is dat wat ik ga doen. Daarom ben ik ook allerlei dingen thuis aan het regelen, omdat ik er natuurlijk de komende dagen niet thuis zal zijn. Hoewel ik wel af en toe een dagje naar huis zal gaan. Maar hoe dan ook, het is een hoop geregel.

En toevallig gaat mijn moeder rond dezelfde tijd een paar weken op vakantie, dus dan moeten de therapieën en medicijnen van mijn moeder ook geregeld worden.

Niet te vergeten dat ze naar Schiphol gebracht moet worden, maar goed dat weg brengen is geen probleem, want dan ben ik maar een paar uur afwezig.

Het is meer dat ik alles goed en duidelijk in mijn agenda moet noteren, aangezien ik soms een geheugen als vergiet heb.

Zoals je merkt ben ik erg druk met van alles en niks in mijn hoofd. Gelukkig is het allemaal wel redelijk positief waarmee ik druk ben. Beter zo in ieder geval, dan dat ik druk ben met mijn Monsters en mijn Duisternis. Ook al hoor ik ze wel en voel dat ze niet blij zijn dat ik ze op het moment zo goed kan negeren.

Op het moment is het ook niet zo donker in mijn hoofd en ik doe mijn uiterste best om het zo te houden en alleen maar noch meer licht te maken, daarom probeer ik ook ondanks mijn lichamelijke vermoeidheid en pijn zoveel mogelijk bezig te blijven. Maar ik merk wel, dat als ik dan eindelijk eind van de middag op de bank ga zitten, dat ik helemaal uitgeput ben.

En uit ervaring weet ik, dat ik hiermee ook uit moet kijken dat ik mezelf niet voorbij loop.

Ik moet hierin een balans vinden en dat is nog een beetje moeilijk.

Als vaste lezer weet je dat ik wel in ben voor een feestje. (Zolang ik mij niet in de Duisternis bevind en goed voel)

En in de zomer hou ik wel van een Festival. Vorig jaar heb ik een Festival maatje gemaakt en belooft dit jaar, naar meerdere Festivals met hem te gaan. Ik wacht nu nog alleen het weer af.

Zodra de zon besluit om definitief te gaan schijnen en ons te verwarmen met zijn straaltjes begint voor mij het Festival seizoen.

Dus heb ik van de week een ander Festival 'maatje' gemaakt.

Ik heb mijn nichtje gevraagd of zij en haar vriend van de zomer met mij naar een Festival willen gaan. Ze zijn natuurlijk allebei volwassen, hebben allebei rijbewijs en houden allebei van allerlei muziek. Ik kan het goed met haar vinden. En zij kent mij erg goed.

Dus ik zou zeggen, waar wachten wij nog op. Laat de Zomer maar snel komen, want wij gaan ons uitleven. Grapje, ik zal mij altijd binnen mijn mogelijkheden (en mijn gekte)

gedragen.

Over de reis met mijn broer waar ik het over had in mijn vorige Post weet ik nog niks, wij hebben nog niet besloten waar wij naar toe willen gaan. Er zijn te veel plekken op de wereld waar ik naar toe zou willen gaan, dat het de keuze erg moeilijk maakt.

Op het moment maar druk aan het sparen ervoor, na een klap te hebben gehad van de week met de Bitcoin. Maar goed, daar maak ik mij niet zoveel zorgen om, dat komt wel weer goed, op de lange termijn.

Bij de laatste Post vertelde ik dat ik erover na dacht om mijn depressie zelf anders aan te pakken, dan alleen mijn huidige medicatie en mijn huidige therapie.

Dat heeft natuurlijk wel wat reacties veroorzaakt, zowel op het Internet als bekenden face to face. En zoals verwacht denkt niet iedereen hetzelfde als ik en is niet iedereen het met mij eens. En dat mag natuurlijk ook. 

Ik weet dat als ik bepaalde dingen op het Internet gooi, dat ik daar reacties op kan verwachten. 

En dat is niet alleen op mijn uitspraken, maar ook op mijn schilderijen, mijn foto's, mijn filmpjes etc.

Maar ik moet eerlijk toegeven en daar ben ik erg dankbaar voor, dat ik over het algemeen erg goed behandeld word op het Internet.

Ik weet nog toen ik met het Blog www.Carmensjournal.com begondat ik door meerdere mensen gewaarschuwd werd, dat ik sterk genoeg moest zijn om negatieve reacties te kunnen ontvangen. Vooral omdat ik toen ik net begon met Carmen's Journal, ik extra gevoelig was. Ik bevond mij, in een hele donkere Duisternis en had echt geen idee welk pad ik moest volgen.

Maar zoals ik net zei, over het algemeen word ik ( Carmen's Journal) heel goed ontvangen en behandeld op het Internet.

En krijg vaak positieve Feedback, wat ik ook heel erg fijn vind.

Als vaste lezer (bezoeker) weet je, dat ik schrijf zonder Taboe. Ik schrijf wat ik denk, zie, voel, hoor en soms ook ruik. Mijn reukvermogen is wat minder, dus dat gebeurt minder vaak.

Ik schrijf altijd vanuit mijn IK.

Als je mij een beetje (persoonlijk) kent, weet je dat ik een eigen willetje heb. En als ik één maal iets in mijn hoofd heb, dan wijk ik daar niet zo makkelijk van af. Ook al kom jij met hele goeie argumenten waarom ik het anders zou moeten doen.

Je hebt gelijk, het klopt..............Ik ben een tikkeltje eigenwijs. 

Oké... Oké..... 

Ik ben ontzettend eigenwijs!

Maar weet je wat? 

That's Me.............

Take it or leave it!!!!

Ik heb mij in mijn leven al genoeg aangepast aan anderen, en vaak dingen niet (of wel) gedaan, omdat een ander of mijn medisch dossier het niet (of juist wel) toelieten. 

Daardoor heb ik ook altijd het gevoel gehad, dat ik heel veel dingen in het leven gemist heb.

Maar ook omdat ik niet aan het leven was, maar aan het overleven.

Ik ben zo lang ik mij kan herinneren aan het overleven.

Maar diep vanbinnen (heel diep) brand er ook een lichtje dat niet gedoofd mag worden en vraagt om te blijven branden en om te leven, in plaats van dagelijks te overleven. 

Een lichtje dat zijn uiterste best doet om dit gevecht te winnen. 

De Duisternis te verslaan en de wereld te ontdekken, het avontuur in te gaan.

Mijn eigen kleurboek in te kleuren en daarbij zelf te beslissen of ik binnen de lijntjes wil blijven kleuren of niet. 

Zelf beslissen welke kleuren ik gebruik.

Als ik een goede dag heb, dan zie ik de wereld zo anders en op de één of ander manier, moet ik dat vast zien te houden.

2025 is mijn jaar, dat blijf ik roepen en dat schreeuw ik van alle daken.

Er is geen arts, geen therapie, geen medicatie geweest die mij heeft kunnen genezen.

Het enigste wat ze bereiken is mijn pijn tijdelijk te verdoven en mijn aanhankelijk (verslavend) maken aan de medicatie, die steeds verhoogd moet worden, want met de tijd werkt het steeds minder.

Het is zowel psychisch als lichamelijk slecht voor mij. Zoals ik net zei, het laat mij niet leven, maar overleven. 

Vandaar ook mijn besluit om mijn medisch dossier anders aan te pakken.

Ik ken mijn lichaam en hoofd heel goed en ik weet wat ik aan kan en wat ik niet aan kan, vandaar ook het besluit om te experimenteren buiten mijn medicatie.

Het is natuurlijk niet dat ik nu ineens van alles in mijn lichaam ga stoppen en van alles ga slikken. Ik ga ook geen drugsverslaafde worden.

Ik ben echt wel eerst mij van alles aan het inlezen ook allerlei onderzoeken die al in het buitenland gedaan zijn en bespreek ook dingen met bepaalde artsen. Maar ik gebruik mezelf wel een beetje als proefkonijn op een voorzichtig manier, want ik weet als geen ander of het mij beter doet voelen of niet.

Wat ik wel heel duidelijk wil aangeven is, dat het mij goed doet, wil niet zeggen dat het bij een ander ook goed doet. Want wij zijn allemaal anders.

Kijk maar naar al die therapieën die ik gedaan heb, waarbij de behandelaars dachten dat ze mij zo veel goed zouden doen en sommige van die therapieën hebben mij juist slechter gemaakt. Maar bij anderen hebben ze misschien wel geholpen.

Op Tik Tok volg ik Daantje zoekt innerlijke rust, zij neemt o.a truffels (micro dossering) tegen depressie, burn-out etc. Zij hoeft verder geen andere medicatie in te nemen, en dit werkt bij haar en hierdoor voelt zij zich beter.

Ik heb die truffels al een keertje besteld maar uiteindelijk heb ik ze eigenlijk nooit ingenomen omdat ik bang was dat ze anders zouden werken.

Ik was toen ook alleen thuis toen ik ze bestelde en ontving.

Uiteindelijk belandden ze in de prullenbak.

Ik heb hierover ook een aantal artikelen gelezen, hoe deze in het buitenland wel worden gebruikt als medicatie en onder begeleiding van artsen.

Ik heb het idee dat Nederland wat dit betreft een beetje achter loopt misschien. 

Dus nu heb ik ze weer besteld en ga ik micro dossering uit proberen, wel onder begeleiding.

Nogmaals ik wil dingen uitproberen om mezelf te genezen aangezien ik jaren lang al allerlei medicijnen slik, allerlei therapieën krijg, ook hele heftige heb gekregen die alleen maar mijn gezondheid hebben beschadigd en jarenlang allerlei behandelaars heb gesproken en niks geholpen heeft. In plaats van er op vooruit gaan, ben ik alleen maar nog meer beschadigd.

Ik moedig niemand aan om te doen wat ik doe. Ik vind persoonlijk dat ik niet zoveel te verliezen heb en dat het alleen maar beter kan worden. Daarom durf ik te experimenteren met mijn hoofd en mijn lichaam.

Mensen zullen roepen dat ik gek ben, maar dat geeft niet. Dat mag. Ze hebben gelijk , dat ben ik ook. Maar wat, als ik echt mezelf zou genezen door er mee te experimenteren?

En als het niet werkt, dan blijf ik zoals ik ben.

Mijn manier van denken is aan het veranderen. Ik merk dat ik afgelopen tijd toch wel heel voorzichtig wat toekomstplannen durf te maken, zoals de reis die ik met mijn broer wil maken, waar ik het net over had.

En mijn reis om met de camper weg te gaan heb ik ook niet opgegeven en komt ook steeds meer dichterbij.

Ik heb wel een aantal dromen die ik wil waarmaken. Maar daarvoor moet ik er wel voor zorgen dat ik uit de Duisternis blijf en dat ik stop met overleven.

Ik moet ervoor zorgen dat ik in het leven stap.

En met deze positieve woorden sluit ik deze Post vandaag, volgende week meer. 

Ik wil je bedanken voor je aanwezigheid en voor het lezen van mijn woorden. Ik hoop dat jij ook stapje voor stapje langzaam naar het licht toe loopt en de Duisternis achter je laat.

Ik weet hoe donker het daar is, maar geef mij je hand en samen lopen wij naar het licht. Niemand verdient om in de Duisternis te leven.

Praat er over, wees niet stil. Ik ben maar een mail bij je vandaan. ( Trouwens ik wil nog even snel iedereen bedanken voor de lieve mails die ik ontvang)

Weet dat er aan de andere kant van het scherm, iemand is die precies weet wat jij ziet, voelt, hoort en soms zelfs ruikt. Spreek het uit. Wees niet bang, je bent niet alleen.

Samen verbreken wij Het Taboe!

Love you all!🩷🍀💋🐾

Let's Spread Love!💞

Let Love Rule!🫶

https://youtu.be/TcU57tAKzng?si=ytMVTzGZt5rc0TfG

---------- NIET ELKE DAG ZAL GOED ZIJN, MAAR ER ZIT IETS GOEDS IN ELKE DAG ----------